Boston en Martha's Vineyard

Dag 12: Martha's Vineyard (maandag 16 september 2019)
Vanmorgen ernstig vroeg op! De bus voor mijn trip naar Martha's Vineyard vertrok om 6.15 uur dus een vroegertje. Onrustig geslapen daardoor ook, bang om me te verslapen. Wat er op neer kwam dat ik rond half 5 wakker was en drie kwartier later maar voor de wekker ben opgestaan. Scheelde ook weer een alarm voor mijn kamergenoten, die ik wel had gewaarschuwd. Met wat overgebleven muesli uit New York en yoghurt die ik eerder al had gekocht ontbeten, en zo stond ik keurig rond tien over zes bij een afgesproken hotel als pick-up point verderop in de straat. Maar goed ook, want de bus was een paar minuten te vroeg. Ik was één van de laatsten die werd opgepikt, en zo zaten we al snel op de interstate richting het zuiden. Uurtje later een korte koffiestop, wat voor mij natuurlijk extra fijn was want die had ik nog niet op. Klein half uurtje later kwamen we aan in Falmouth waar de ferry vandaan betrok. De overtocht duurt ongeveer 35 minuten, kreeg een beetje Texel gevoel aangezien je Martha's Vineyard gewoon ziet liggen :-) Eenmaal aangekomen gelijk door naar de volgende bus voor een rondrit over het eiland. We reden langs de 'porch' waar president Obama afgelopen zomer zijn vakantie vierde in het huis van vrienden. Hij heeft onlangs zelf maar een optrekje hier gekocht voor een slordige 15 miljoen dollar. De eerste stop was Edgartown. Ik had onze chauffeur verkeerd verstaan, dacht dat we maar 15 minuten hadden dus het was nog doorlopen naar het uitzichtpunt bij de haven, maar toen ik anderen veel rustiger aan zag doen viel het kwartje en bedacht ik me dat het waarschijnlijk 50 minuten was. Toch snel even gaan checken, maar de bus stond er niet dus ik ben nog maar wat door het stadje gaan wandelen. Hier in de buurt was ook de eerste Kennedy tragedie van het eiland, waarbij Edward Kennedy zijn auto van een brug reed. Hij overleefde, maar zijn passagier niet. Overigens heb ik de film nooit gezien, maar Jaws is deels opgenomen op dit eiland. Dwars door de bossen (en de ingang van de Kennedy estate wat te koop staat) richting Gay Head Lighthouse. Hier zagen we in de verte ook Dead Mans Island, een klein eilandje wat is gebruikt om bommen te werpen en vanwege niet geëxplodeerd materiaal dus ook niet te betreden is. Dit is ook de plek van de tweede Kennedy tragedie op Martha's Vineyard, hier stortte voor de kust het vliegtuig van JFK jr. neer. De kliffen bij Gay Head waren fraai om naar te kijken, het is klei maar wel met kleurtjes. En aangezien het weer een prachtige dag was lekker in het zonnetje naar mogen turen. Omdat het klei is wel erg onderhevig aan erosie, dus de vuurtoren hebben ze een paar jaar geleden moeten verplaatsen. Iets waar ze hier sowieso wel ervaring mee hebben, een andere vuurtoren is met behulp van een helikopter al vier keer verplaatst! Verder met de bus en via een kleine visserplaats die in het hoogseizoen niet te bereiken is vanwege de drukte weer terug richting Oak Bluffs. De tour had een hoog tempo, maar je krijgt wel even een indruk van het eiland. De gids kon mooi vertellen hoe de vele presidenten die hier hebben verbleven het dagelijks leven van de eilandbewoners overhoop haalden. Overigens wonen er in de zomermaanden ruim 125 duizend mensen, terwijl het eiland in het laagseizoen slechts 20 duizend inwoners kent. Maar de meeste zomerhuizen hebben dan ook geen verwarming, dus zijn niet geschikt voor overwintering. De echte inwoners leven dan ook vooral nog van het land. Hout voor het verwarmen van de huizen, en verder leven van de jacht en visserij en onderliggen ruilhandel. Vond ik wel een grappig detail. Na de tour ben ik eerst even gaan lunchen, om daarna nog wat door het dorpje te lopen, de gingerbread houses en de andere paleizen bekeken, en wat in de zon gezeten totdat het tijd was om de ferry terug te nemen. Terug aan de overkant de bus weer in, en we hadden mazzel met het verkeer want in een uur of twee waren we terug in Boston. In mijn hostel snel wat gegeten en daarna douchen en plat. Lange dag vandaag, maar wel leuk om Martha's Vineyard bezocht te hebben!

Dag 13: Boston (dinsdag 17 september 2019)
De airco op de kamer functioneerde vannacht niet goed (of te goed) waardoor we met z'n allen lagen te bibberen in onze bedjes! Gelijk maar even gemeld bij de receptie 's ochtends. Had eigenlijk nog even op bed rustig willen starten, maar het was zo koud op de kamer dat ik toch maar op pad ben gegaan. Vanmorgen wilde ik naar de JFK presidential library. Dus de metro gepakt en eerst omdat het schitterend blauw weer was aan de buitenkant wat foto's genomen. Het ligt dan ook prachtig aan het water. Daarna naar binnen, waar ook een grote groep SF Giants uitsupporters voor de wedstrijd vanavond tegen de Red Sox te gast waren. Na een introductiefilm konden we de tentoonstelling bekijken. Veel aandenkens natuurlijk, maar ook tot mijn verrassing de Freedom 7, de capsule waarmee de eerste Amerikaan in de ruimte rondzwierf. Die had ik hier niet verwacht! Ook een kopie van zijn Oval Office, een stuk Berlijnse muur en verder veel filmpjes van belangrijke momenten. Met als afsluiter natuurlijk (helaas) zijn begrafenis. Na hier ruim een uur of twee te hebben rondgelopen ben ik weer terug gegaan richting de stad. Nog een poging gewaagd bij Macy's, ik had nu wat meer energie en heb toch nog twee jurkjes gekocht. Helemaal met lege handen naar huis kan natuurlijk niet! Na nog even een quick stop bij de supermarkt ben ik terug gelopen naar mijn hostel en heb ik even op bed gelegen en mijn koffer vast wat geordend. Gelukkig was de airco inderdaad gerepareerd! Na een vroeg diner was het tijd om naar Fenway Park te vertrekken. Ik heb weinig met baseball, maar Fenway Park is in de VS wel zo ongeveer het meest heilige stadion. Toevallig speelden de Red Sox thuis tijdens mijn verblijf, dus ik had een kaartje gekocht. Volle metro's natuurlijk, maar dat hoort bij een thuiswedstrijd, ongeacht welke stad je naar een home game gaat natuurlijk! Gelukkig had Ajax eerder op de dag gewonnen in de CL ;-) Het stadion was voor mij de belevenis. Erg grappig om de sfeer te proeven, het vele eten wat er doorheen gaat, het komen en gaan van mensen, het volkslied, het eren van veteranen. Amerikanen maken er toch altijd wel een spektakel van. De wedstrijd een beetje proberen te volgen, paar homeruns gezien, waarvan eentje bovenop de Green Monster (een grote groene muur) belandde. Tijdens de 6de inning had ik het wel een beetje gezien en kreeg ik het koud, dus ben ik vertrokken. Eenmaal terug in mijn hostel nog wat met mijn kamergenoten gekletst om daarna lekker te gaan slapen. Morgen naar huis!

Dag 14/15: Boston-Amsterdam (woensdag/donderdag 18/19 september 2019)
Zo'n dag van vertrek lijkt toch altijd uit te draaien op wachten en hangen. De check-out tijd van mijn hostel was 11 uur, dus na het ontbijt nog maar even op bed gelegen, een extra douche genomen en gewacht tot het bijna tijd was om uit te checken. Ik had niet echt plannen meer voor vandaag in Boston, behalve dat ik naar het standbeeld 'Make way for the ducklings' wilde waar Suzanne me op had gewezen. Zo gezegd zo gedaan natuurlijk, dus nadat ik mijn koffer in de luggage room van het hostel had gezet naar het park waar dit standbeeld staat gewandeld. Moest even wachten voor een foto, de eendjes zijn geliefde objecten voor kleine kinderen om op te klimmen. Hierna ben ik nog een naar de rivier gewandeld en heb ik nog even naar MIT gezwaaid. Het was vandaag een stuk koeler en met de wind langs de rivier ook best fris, dus snel weer terug naar het park voor een pitstop bij het visitors center, en de stad weer in. Wilde eigenlijk stiekem toch een Harvard shirtje scoren, maar kwam niet tegen wat ik zocht. Ik kwam wel de TJ Maxxx tegen en daar nog een mooie jurk van Tommy Hilfiger gescoord. Gelukkig paste het qua gewicht allemaal nog, terwijl ik heen niet eens een hele zware koffer had! Daarna terug gelopen naar het hostel en in de lobby nog even wat zitten internetten, mijn koffer opgehaald, nog even de laatste dingetjes in de koffer en de handbagage uit de koffer gehaald, en toen de metro richting de luchthaven genomen. Dit ging allemaal voorspoedig, dus ik was veel te vroeg op de luchthaven, maar kon gelukkig wel al inchecken. De rij voor de bagage drop-off en security was wel lang, dus dan is de extra tijd weer helemaal niet zo erg. Op de luchthaven kon ik wel het shirtje van Harvard vinden wat ik wilde, dus deze nog even gekocht en luisterend naar Hamilton gewacht tot het tijd was om te boarden. De vlucht was maar zeven uur, maar met een filmpje en wat dutjes ging het snel voorbij. Raar maar we werden niet op een gate aangesloten en moesten dus met de trap en bus richting de arrivals hall van Schiphol. Stond een lange rij bij de douane, maar gelukkig ging op een gegeven moment de self service toch open en toen ging het een stuk vlotter. Bij de bagageband had ik mazzel en kwam mijn koffer gelijktijdig met mij aan, dus kon zo door. Op Schiphol bij de AH snel even wat eten voor vanavond gekocht en andere eerste benodigdheden, en daarna via trein en metro naar huis. Mijn oppas was al vertrokken, maar nadat Mika even van schrik onder bed was gedoken kwam hij me toch begroeten, en hij ziet er prima uit. Volgens mij is het erg fijn geweest voor hem dat hij thuis was gebleven, al ontdekte ik dat hij toch een keer ergens had geplast waar het niet hoort! Maargoed, als dat alles is neem ik dat wel voor lief. Heb een leuke vakantie gehad, door een niet al te vol programma te kiezen heb ik het ook volgehouden om twee weken lang door steden te gaan banjeren, mijn voeten hebben het ook gehouden en mijn rug heb ik verrassend weinig last van gehad. Zal 9/11 niet snel vergeten, en Hamilton live zien was het (vele) geld zeker waard! Leuk om Boston ook nu gezien te hebben, dus op naar de volgende!