Amman-Jarash-Amman

Zoiets waarvan je wist dat het zou komen maar toch schrik je er wakker van, om 5uur vanmorgen werd er door de moskee opgeroepen voor gebed. Bij daglicht bleek de moskee dan ook aan de andere kant van de straat te staan. Ach, hoort er bij! De eerste nacht is altijd problematisch met slapen, dus heel veel geslapen heb ik niet, maar dat zal vanzelf beter gaan.
Het ontbijt was om 8 uur, en na een verschrikkelijke bak koffie zijn we de bus in gestapt om de beginnen in Amman. Eerste stop was een bank waar we konden pinnen! Eindelijk geld in handen! Daarna doorgelopen naar de King Abdullah-moskee, waar de vrouwen (maar ook de mannen die een korte broek droegen) zich in prachtig polyester jurken mochten hijsen. Warm! Na een groepsfoto de capuchon op en de moskee in. Daar kregen we van de gids een uitleg waarna we nog even vrij rond mochten lopen op onze sokken. Buiten nog een hele uitdaging om de capuchon op te houden want er stond een heerlijk maar pittig windje. De gebedsruimte voor de vrouwen gevonden waar de muren onder geplakt zaten met stickers. Islamitische graffiti! Na de moskee door naar de Citadel van Amman, waar we ook een prachtig uitzicht over de stad met vele heuvels hadden. Wat ik erg aardig aan de stad vind is dat er ook een hoop moderne wolkenkrabbers tussen de oude huizen en moskeeën staan. Er wordt flink gebouwd in de stad en wat dat betreft komen de Westerse invloeden flink terug in het straatbeeld. Jordanië is een beetje het Zwitserland van het Midden-Oosten, reden waarom het land altijd veel vluchtelingen heeft ontvangen. Ook nu leven ongeveer 2 miljoen Syriërs in het land. De rondleiding over de Citadel ging via een oortje waarmee we in verbinding stonden met de gids. Echter sta ik natuurlijk overal stil voor foto's dus de helft van de tijd ben ik buiten bereik van de gids en hoor ik niet veel meer dan een luid statisch geluid!
Vervolgens de weg vervolgd naar Jarash, één van de oudste Romeinse opgravingen. Het is echt een immens complex waarbij ze pas ongeveer 20% opgegraven hebben, maar het is prachtig om te zien. Hier hebben we eerst geluncht, waarna we ook hier een rondleiding kregen. Deze keer maar iets meer doorgelopen om het verhaal van de gids ook een beetje te volgen. Het ovale forum met haar Ionische zuilen was werkelijk een plaatje. Via de cardo naar het noordelijke theater gelopen. Daar ben ik snel naar beneden gevlucht want het was zo steil dat ik spontaan last kreeg van hoogtevrees. Via de tempel van Artemis terug gelopen naar het zuidelijke theater, waar we een live optreden kregen van een fanfare met doedelzakken. Heerlijk toeven hier in het zonnetje! Achter het theater staat de tempel van Zeus, waar we een mooi uitzicht hadden over het gehele complex. Foto's! Terug naar de exit waar allerlei kraampjes stonden waar ik vast een stel oorbellen heb gescoord. Zijn die vast binnen voor de wereldcollectie! Daarna terug de bus in naar Amman, waar we drie uurtjes de tijd hadden in ons hotel om te rusten, even naar een supermarktje te lopen om water in te slaan, en op bed vast wat foto's te bekijken en op Facebook te zetten. Rond 8 uur was dan het diner. Honger zal ik hier niet veel hebben de komende week! Tijdens het diner werden we nog verrast door een luid onthaal van een bruidspaar wat met veel getrommel, muziek en geklap gebeurde. Leuk om even mee te pakken!

Wat betreft de onrust in de regio, ik heb me nog niet onveilig gevoeld. Je merkt het wel. Zo staan langs de snelweg vluchtelingen groente en fruit te verkopen, en in Jarash wat redelijk richting de Syrische grens gaat in de verte wel een gevechtsvliegtuig gespot. Voor het toerisme is het een ramp, het is overal erg rustig en je ziet niet zoveel drommen toeristen als je misschien zou verwachten. De gids vertelde dat de overheid een nijpend tekort heeft aan overheidsscholen. Kinderen moeten hier ook verplicht naar school, en dat geldt ook voor de kinderen van de vluchtelingen. Er komen dus in een hoog tempo scholen bij. Daarnaast heeft Jordanië heel weinig water, dus de opvang van de vluchtelingen drukt op de watervoorraad. Maar Jordanië is wel erg trots op de positie als Zwitserland van het Midden-Oosten lijkt wel, en ik krijg het idee dat ze erg hun best doen de vluchtelingen, zoals door de eeuwen heen, menswaardig op te vangen.

Morgen verlaten we dit hotel en Amman en zetten we koers naar Petra!