Mt St Helens naar Redmond (Eclipse Day)

Packwood - Mt St Helens - Castle Rock (vrijdag 18 augustus 2017)
Vanmorgen vertrokken uit Packwood en op naar Mt St Helens. Onderweg kwam ik in dikke, laaghangende bewolking terecht dus ik was benieuwd of ik wat zou zien. Ook stond er een hert langs de weg waarbij ik heel hard riep 'NIET OVERSTEKEN' wat ze gelukkig ook pas deed nadat ik was gepasseerd. Wel bijzonder zo dichtbij! In Toledo vast getankt, had nog ruim een kwart tank maar de weg naar Johnson Ridge Observatory is bijna 50 mile one way, en ik heb geen idee hoever ik kom met deze auto. Dus het zekere voor het onzekere! Ook bij een garage toch maar even mijn oliepeil laten checken vanwege het lampje, maar die is goed dus het zal wel. Gelukkig was de lucht inmiddels weer blauw dus door! Even gestopt bij het Forest learning center om te plassen, even naar de tentoonstelling en naar de vulkaan te kijken, maar daarna in één ruk door naar Johnson Ridge aangezien het nu iig helder weer was. Eenmaal daar beloond met een prachtig uitzicht op de vulkaan! Het landschap rond de vulkaan is nog helemaal kaal, en je kunt de sporen van de uitbarsting in 1980 nog goed zien. Na de film weer naar buiten gelopen en met een pracht uitzicht in het zonnetje zitten lunchen. Een stukje gewandeld, foto's gemaakt, en uiteindelijk nog naar een ranger geluisterd die verhalen vertelde over niet alleen de uitbarsting van 1980, maar ook de kleinere uitbarstingen daarna. Het is zeker nog een actieve vulkaan. Ik vond het indrukwekkend om de foto's van voor en na de uitbarsting te vergelijken. Er is echt een groot stuk van de vulkaan naar beneden komen glijden! Hierna weer in de auto gestapt en op de weg terug bij elk uitzichtpunt even gestopt. Ik ben blij met mijn keuze in een hotel te gaan zitten in Castle Rock want ik was toch erg moe van het rijden vandaag dus blij dat ik niet het hele stuk terug naar Packwood moest rijden. En het scheelt morgen ook een stuk. Eenmaal in het hotel eerst even op bed gelegen voordat ik bij het naastgelegen Mexicaanse restaurantje wat gegeten heb. Terug op de kamer wat liggen lezen en schrijven alvorens een douche te nemen en de route voor morgen te plannen. Voor de zonsverduistering wordt gewaarschuwd tijdig levensmiddelen, geld en benzine in te slaan dus ik zal onderweg bij Portland morgen vast mijn best doen!

Castle Rock, WA - Redmond, OR (zaterdag 19 augustus 2017)
Vanmorgen koffie gezet en ontbeten op mijn hotelkamer en rond half 9 uitgecheckt om de rit naar Oregon te maken. Mocht ik eindelijk weer de interstate op na alle highways! Na een uurtje vast gestopt bij een Walmart in Portland om de eerste levensmiddelen in te slaan mocht het te druk zijn in Redmond vanwege de eclipse. Hierna via allerlei achteraf weggetjes gevoerd dat ik even begon te twijfelen of ik wel de juiste bestemming had ingevoerd! Voor de zekerheid even gestopt en toen zag ik dat ik bijna bij de highway was die ik moest hebben. Gelukkig! Na een uurtje rijden weer gestopt bij een rest area voor een kop koffie, lunch en plassen. Vanmorgen bij vertrek was het fris maar inmiddels deed de zon weer flink haar best! Daarna doorgereden naar Redmond. Het landschap veranderende van groen naar dor en droog, een teken dat ik in de buurt kwam van de woestijn! Mijn route voerde door Madras, eclipse central van Oregon, en hier werd het ook even wat drukker. Vol verbazing gekeken naar de enorme kampeerplaatsen in de volle zon zonder maar een greintje van schaduw! Maar je zit daar voor maandag iig op de goede plek. Vanaf Madras was het nog een klein half uurtje naar Redmond. Ook hier weer gestopt bij de Walmart voor de bederfelijke levensmiddelen zoals yoghurt en de rest van mijn avondeten. Ook was ik mijn zonnebrand kwijt en die zal ik hier wel nodig hebben, dus maar nieuwe gekocht. Misschien omdat het pas zaterdag is was het hier wel wat drukker, maar alles was nog ruim op voorraad en ook geen enorme rijen bij de kassa. Scheelde weer! Daarna mijn tank vast volgegooid, en omdat ik vanmorgen al geld had gehaald moet ik nu helemaal voorbereid zijn op de verwachte eclipse-drukte! We zullen maandag zien hoe ver noordelijk ik kan komen voor een langere totale verduistering. In een parkje in de buurt even een klein rondje gelopen om de tijd tot inchecken te volbrengen om daarna door te rijden naar mijn verblijf in Redmond. Hier werd ik ontvangen door de eigenaresse van de Airbnb en die gaf me nog twee eclipse-brillen. Nu heb ik er vier dus dat is iig genoeg! In de loft even het thuisfront gemeld dat ik veilig ben gearriveerd en op de bank liggen lezen totdat ik het avondeten kon klaarmaken. Lekker buiten op het terras gegeten en na het eten ook buiten vast wat zitten schrijven. Ik herinnerde me toen opeens met een luidkeelse 'Oh!' waar ik mijn zonnebrand had gelaten, namelijk in het tasje met mijn wandelschoenen! Nouja, ik heb iig voldoende zonnebrand nu! Besloten toch morgen vast naar de Painted Hills te rijden ook al ben ik de auto wel even zat en het is toch weer ruim 3 uur in de auto totaal. Maar het schijnt erg mooi te zijn dus we zullen zien!

Redmond (zondag 20 augustus 2017)
Vanmorgen eerst rustig aan gedaan. Het was erg afgekoeld vannacht, vanmorgen was de temperatuur 6 graden! Je zul weten dat je in de woestijn bent. Ik had dus niet zoveel zin uit mijn warme bedje te stappen! Maar uiteindelijk toch maar koffie gezet en ontbeten. Ik was zo goed als klaar om op pad te gaan toen mijn ouders beschikbaar kwamen voor FaceTime, dus eerst daar even gezellig mee zitten kletsen. Daarna in de auto gestapt richting Painted Hills. Ik zal vast her en der vervloekt zijn, want ik weiger harder dan de maximale snelheid van 55 m/h te rijden, zeker aangezien er overal state troopers te vinden zijn om mensen te bekeuren, maar met bijna overal een doorgetrokken streep kreeg ik steeds snel een rijtje auto's achter me. Maar ook met de normale snelheid kom je uiteindelijk aan bij je bestemming, en hier was alles al helemaal voorbereid voor de eclipse. Zo mocht men niet het park in met de auto. Extra kilometers wandelen dus! Het viel gelukkig mee, het was echter wel ontzettend heet dus het briesje af te toe was wel lekker! Ik vrees dat ik verwend begin te raken want ik heb mooier gezien, maar het was wel leuk om te bekijken. Uiteindelijk, via het uitzichtpunt boven, naar Painted Cove gewandeld en weer terug. Nog wat extra meters in het begin gemaakt omdat ik bij het eerste checkpoint begon te twijfelen of ik de auto wel op slot had gedaan, wat ik natuurlijk had gedaan, maar wilde het niet riskeren. Na een uur of twee hier doorgebracht te hebben de weg terug weer aanvaard. Minder treintjes deze keer achter me haha! Het zal vast wel drukker zijn dan normaal op de wegen hier maar van files is echt geen sprake nog. In Redmond nog even bij de supermarkt gestopt, ik vond dat ik wel een ijsje verdiend had en koos natuurlijk voor een pint Ben&Jerry's die in Nederland niet te krijgen is. Hierin was ik snel terug bij de loft en kreeg ik gezelschap van een zwarte poes die erg graag mee naar binnen wilde. Ze was me zelfs een keer te snel af maar liet zich gelukkig makkelijk oppakken en bleef voor de deur zitten mauwen. Ik heb haar buiten toen maar even gekrabbeld. Ik kreeg vele kopjes als dank! Vandaag ook een berichtje gehad van de kattenoppassers en Mika heeft vandaag voor het eerst op schoot gezeten verder gaat alles goed dus dat is fijn om te horen. Na het eten in het ijsje gedoken en dat was lekker! Vervolgens alle benodigdheden voor morgen bij elkaar gezocht en maar hopen dat ik nog een paar kilometers noordelijker kan komen en dat de zon schijnt natuurlijk! Nog een tijdje buiten zitten lezen totdat het tijd werd om te gaan douchen en slapen. Duimen voor morgenochtend!

Redmond - Solar Eclipse Day! (maandag 21 augustus 2017)
Vannacht toch onrustig geslapen met het oog op de eclipse. Zenuwen! Om zes uur wakker en het bed uit om snel te ontbijten en te vertrekken. Het was al druk aan het worden op de weg richting Madras, maar via een detour de ergste file vermeden. Ik had een state park in de buurt van Madras uitgekozen om te eclipse te bekijken, echter hoe dichter ik in de buurt kwam, hoe donkerder het werd. Rook! Heel veel rook van een natuurbrand. Oh jee en wat nu? Ik zag dat het richting het Noorden, Madras zelf dus, beter leek te zijn en na wat besluiteloosheid of ik nu terug naar het zuiden moest gaan of verder naar het noorden voor een langere totaliteit, toch maar verder noord richting Madras gereden. Madras was het epicentrum van de zonsverduistering dus ik was bang voor de drukte, maar per toeval kwam ik bij een heuvel uit waar ik in de berm ook nog kon parkeren. Na een beetje ronddartelen (is dit een goede plek? Kan ik mijn auto hier laten staan?) en even gluren door mijn eclipsebril of de zon door de rook heen te zien was (was het geval) mijn spullen gepakt en de heuvel op geklommen. Hier was ik natuurlijk niet de enige, er waren al heel was mensen en tot mijn vreugde dixies zodat ik toch kon plassen! Na het opzetten van statief en het instellen van mijn camera inclusief zonnefilter, waarbij het dan nog best lastig is de zon weer te vinden, moest ik nog 35 minuten wachten totdat de zonsverduistering begon. Toen het eerst stukje van de maan voor de zon schoof klonk er een luid gejoel, we waren er klaar voor met z'n allen. Super op de zon zo stukje bij beetje achter de maan te zien schuiven en wat een geluk dat het onbewolkt was en de rook niet hinderde! De spanning steeg, het werd kouder, het geroezemoes werd een opgewonden geluid, en toen was het 10.19u, totaliteit! Alsof iemand abrupt het licht uit deed! Ik voelde de totaliteit op me afkomen werkelijk. Weer een luid gejuich, ik snel mijn eclipsebril af, het filter van mijn camera gehaald en snel de serie foto's volgens de opgegeven sluitertijden van papa gemaakt. Ik was inmiddels onbedaarlijk aan het snikken, ik had dit zo graag met mijn ouders meegemaakt en was heel verdrietig dat ze er niet waren. En misschien was de ervaring toch ook overweldigend. Gelukkig belette me dat niet om te kijken en te genieten. Na ongeveer twee minuten een volle verduistering mee te hebben gemaakt kwam de zon langzaam weer tevoorschijn. Snel de eclipsebril weer op dus. Tot mijn verbazing ging het grootste deel van de menigte gelijk weg, terwijl de rest van de verduistering nog ruim een uur zou duren. Hopende het verkeer voor te blijven waarschijnlijk maar vanaf de heuvel was goed te zien dat dit al snel vastliep. Ik bleef uiteraard gewoon zitten om verder te kijken en te fotograferen. Ik was heel benieuwd of de foto's zouden lukken, maar omdat ik het statiefje niet helemaal stabiel kreeg en regelmatig opnieuw moest zoeken naar de zon besloot ik het maar te laten om het te checken. Rond 11.40u was de zonsverduistering afgelopen, maar wat een fantastische ervaring was het! Echt geweldig zo bijzonder! Met de overgebleven mensen de heuvel afgelopen en tsja, toen moest ik de weg op. Het eerste gedeelde reed ik nog parallel aan de highway en ging het nog wel, alleen kwam het daarna muurvast te staan. Iets van een uur over 1 mile gedaan. Uiteindelijk omgekeerd en nog een stukje alternatieve highway genomen wat me toch 6 mile scheelde, alleen ontkwam ik er niet aan om de gewone highway weer op te moeten omdat dit de enige weg over de rivier is. Gelukkig reed het hier wel stapvoets. Na bijna 3 uur rijden over een afstand van 40km was ik weer terug op mijn verblijf, helemaal kapot maar wel super tevreden. De foto's zijn goed gelukt en papa was nog wakker zodat ik mijn ervaringen vast met hem kon delen. Ik wilde de weg natuurlijk niet meer op, dus Smith Rock zal ik aan me voorbij moeten laten gaan. De rest van de middag vooral bezig geweest met bijkomen van de dag en de emoties. Na een half uurtje op bed het stof uit mijn haren gewassen (dit gedeelte van Oregon is ontzettend stoffig) en vast mijn koffer weer een beetje ingepakt. Na het eten de rest van de Ben&Jerry's soldaat gemaakt in gezelschap van de zwarte kat die gelukkig geen ongeluk had gebracht, en rustig de rest van de avond doorgebracht. En na het publiceren van mijn blog ga ik dan ook lekker slapen!