Mt Cook naar Kaikoura

Vrijdag 6 december 2013
Vanmorgen om 7 uur de wekker gezet om te kunnen FaceTimen met de familie die Sinterklaas aan het vieren was. Verlept en wel heb ik het staarte van de gierig kunnen meepakken. Was leuk om iedereen even te zien, inclusief mijn katten! Omdat ik nog moe was ben ik daarna weer terug mijn bed ingedoken. Nou en moe was ik, want ik werd pas rond tienen weer wakker. Omdat ik hier ook een paar dagen extra ben om te relaxen, vond ik dat ook helemaal niet erg. Na de lunch wilde ik kijken of ik ergens een fiets kon huren, maar er waren of geen fietsen beschikbaar, of het waa wel erg duur. Dus heb ik de wandeling naar Kea Point gemaakt. Onderweg kwam ik langs een veld vol prachtig bloeiende lupine, dus heb daar lekker staan fotograferen. Bij het uitzichtpunt kwam ik een Engels paar tegen waar ik een tijdje mee heb zitten kletsen voordat ik de terugweg weer aanvaarde. Ik heb zo ongeveer 3 uur gewandeld met wat detours, dus was wel een prima middagje. Het is inmiddels niet meer strakblauw en onderweg had ik ook wat regen, maar niet genoeg om mijn regenjas voor aan te trekken gelukkig. De temperatuur is nog wel steeds prima, niet meer zo heet als gisteren! De rest van de middag heb ik wat research gedaan op het internet, en een kamer geboekt voor mijn laatste nacht hier in de buurt van het vliegveld. Rond etenstijd kwam ik weer wat oude Stray-bekenden tegen, namelijk Georgia en Brenda. Erg gezellig om even ervaringen uit te wisselen. Daarna was het al snel bedtijd, morgen weer vroeg op voor vertrek richting Rangitata!

Zaterdag 7 december 2013
Vanmorgen wakker met regen en dikke mist! De besneeuwde bergen waren amper meer te zien. Zelfs wat onweer. Niet echt wandelweer, dus niet erg om vandaag te vertrekken. Voor vanmiddag staat raften op het programma waarbij je hoe dan ook nat wordt dus dan maakt regen ook niet uit. Gelukkig klaarde het weer op zodra we de bergen uit reden. Onderweg een paar mooie regenbogen gezien, voordat we een stop maakten bij Lake Tekapo. Na de kerk daar te hebben bezocht en foto's hadden gemaakt van het uitzicht, was het tijd voor koffie! Na 15 minuten reden we door naar Geraldine, waar we met zijn drieën uitstapten om te gaan raften. Na een introductie konden we ons omkleden in een thermoshirt, wetsuit, windbreker, helm en uiteraard een reddingsvest. Na een ritje in een bus van ongeveer 20 minuten kwamen we bij de rivier en onze rafts aan. Het raften begon rustig, voldoende tijd voor de veiligheidsinstructies en leren wat we moesten doen mochten we uit de raft vallen. Daarna was het tijd voor enkele grade 2 en 3 rafts. Dit ging best goed. Vervolgens twee keer grade 5, die moeilijkste klasse die ze met toeristen raften. Wij gingen hier aardig doorheen, maar andere rafts waren minder gelukkig, want één van de eerste rafts sloeg al snel over de kop. Bij de tweede grade 5 sloegen zelfs twee boten om, en een derde verloor minstens de helft van haar passagiers. Wij waren dus één van de weinige boten die overeind bleven! Het raften zelf was fun, en het was een aangename middag op het water. Tegen het einde klommen we raft uit om van wat rotsen af te springen. De eerste sprong was nog niet zo hoog en was erg makkelijk, de tweede was een meter of 10 dus die was een stukje hoger! Maar ik heb dat natuurlijk bij Blue Pools ook gesprongen, dus deze sprong was minder spannend en gelukkig ook geen blauwe plekken deze keer! Daarna de raft weer in voor enkele grade 2 en 3 voordat we het einde van onze toch bereikten. Uiteindelijk hebben we een uur of drie op de rivier doorgebracht, en heb ik me prima vermaakt! Terug bij ons verblijf voor vannacht kregen we nog een barbecue, maar eerst een douche! Mijn raft was verder gevuld met doktoren, dus kon ik mooi even informeren of mijn ei op mijn been iets was om zorgen over te maken, maar blijkbaar duurt het gewoon heel lang voordat zoiets over gaat. Zolang het niet gaat ontsteken moet het vanzelf over gaan. Ons verblijf hier heeft de engste stapelbedden ooit, ze zijn namelijk drie hoog, en het hoogste bed is ook echt hoog! Gelukkig lig ik helemaal beneden. Er is hier verder niet zoveel te doen behalve een beetje rondhangen en lezen, dus ik denk dat ik er vanavond maar vroeg induik ;)

Zondag 8 december 2013
Vroeg op vanmorgen, om 6 uur omdat de bus een uur later vertrok. De busrit was niet heel spannend vandaag, behalve dat veel mensen in Christchurch van de bus stapten omdat ze het einde van hun reis met Stray hadden bereikt. Rond 13 uur bereikten we Kaikoura, onze eindbestemming van vandaag. Ik had er voor gekozen om vandaag whale watching te gaan doen. Helaas begon het te regenen om het moment van vertrek. Whale watching is hier vooral een kwestie van geduld. We hebben ongeveer een uur lang een walvis gevolgd die onder water zat. Na ruim een uur kwam deze boven drijven, en hadden we een paar minuten de tijd om foto's te maken voordat deze weer naar beneden dook. Het walvissoort was een potvis, eigenlijk een enorm beest! Ze hebben dan ook de grootste en zwaarste hersenen van alle diersoorten. Het duiken van de walvis was natuurlijk het grootste spektakel, want dan heb je goed zicht op de staart. Helaas zaten er door de regen allemaal druppels op mijn cameralens, dus ik was een beetje somber dat de foto's niet helemaal gelukt zijn. We hadden ook niet het geluk nog een tweede walvis te zien, en ook de dolfijnen werden niet gespot. Wel weer een hoop zeeleeuwen! Na ongeveer drie uur zat onze vaart erop, en was het tijd om terug te gaan naar het hostel waar ik met wat mensen had afgesproken om naar de beste fish en chips shop in Kaikoura te gaan. Nouja, geen fish voor mij natuurlijk, dus dat werd een hamburger en chips. Als desert nog wat heerlijke, en goedkope, aardbeien voor de gezondheid. Nog wat rond gehangen in de common room en foto's bekeken, en daarna lekker mijn bedje ingekropen.