Queenstown, Milford Sound en Steward Island

Zaterdag 30 november 2013
Ik lag vannacht eigenlijk met 3 mannen op de kamer, maar één had zijn date mee naar het hostel genomen. Oeps! Ik had om 10 uur met Nathalie afgesproken bij de Skyline Gondola, die je naar 400 meter boven Queenstown brengt. Gelukkig was het droog vandaag, maar de omringende bergen lagen nog wel in de wolken! Er stond ook een stormachtige wind, en het is hier een stuk kouder, 14 graden maar! Na een tijdje van het uitzicht te hebben genoten, zijn we een korte wandeling gaan maken. Deze was helaas niet heel erg spannend, maar we hebben even de benen kunnen strekken. Terug bij het uitzichtpunt hebben we een tijdje staan kijken naar mensen die hier aan het bungeejumpen waren. Deze was lang niet zo hoog als die van mij gisteren. Inmiddels trokken de wolken een beetje weg, dus konden we de besneeuwde bergtoppen rond Queenstown ook aanschouwen. Omdat we hier ook gratis WiFi hadden, hebben we hier gelunched en wat zitten internetten. Na een paar uur boven te zijn geweest hebben we rond half twee de gondola terug naar beneden gelopen. De rest van de middag hebben we door Queenstown gelopen. Als je niet om zoek bent naar een flinke dosis adrenaline is er eigenlijk niet veel te beleven. We hebben een tijdje langs het meer gelopen, en cadeautjes gekocht voor het thuisfront. Bij de Starbucks via de gratis WiFi nog wat foto's bij mijn blog kunnen uploaden. Uiteindelijk zijn we bij een pizzeria terecht gekomen, waar we ook wat andere dames van de Straybus tegen kwamen. Het was happy hour, dus voor ongeveer 9 euro een prima pizza kunnen eten. Daarna ben ik terug gelopen naar mijn hostel. Ik wilde graag mij haar wassen voordat ik morgen de wildernis weer intrek, en ik moest ook alle cadeaus in mijn koffer zien te krijgen. Dat is ook gelukt gelukkig, dus nu maar hopen dat ze ook veilig thuiskomen! Morgen richting Milford Sound, wat erg prachtig schijnt te zijn, dus nu maar hopen dat de weergoden ons morgen goed gezind zijn!

Zondag 1 december 2013
Vanmorgen rond half 9 door Stray opgepikt bij mijn hostel. Na de rest van de groep van de komende dagen opgehaald te hebben bij een ander hostel, gingen we opwegen richting Te Anau. De rit voerde ons langs prachtige landschappen. De berm staat prachtig in bloei op dit moment met struiken vol gele bloemetjes, wat het tot een vrolijk geheel maakt. Op het gegeven moment kregen we zicht op de besneeuwde toppen van de Southern Alpes. Na boodschappen te hebben gedaan in Te Anau gingen we verder richting Milford Sound. Ik heb er voor gekozen daar een cruise van ongeveer anderhalf uur te doen. De rit er naar toe was ook erg mooi. Omdat het de afgelopen dagen geregend heeft, ligt er vers sneeuw op de toppen. Het lijkt net alsof iemand een gigantische bus poedersuiker heeft gepakt, en flink heeft lopen strooien! Door de regen waren er ook honderden watervallen. We hadden mazzel dat het vandaag zonnig was, dus de rit was werkelijk een plaatje. Ook tijdens onze cruise scheen de zon, dus het was heerlijk varen, wel met een pittige wind. Ook hier weer prachtige besneeuwde bergen. Onderweg spotten we zeeleeuwen, en zelfs twee pinguïns! Die waren erg schattig! Ik heb erg veel foto's gemaakt vandaag. Het landschap was niet speciaal want zulke bergen zie je ook in Europa, maar het was toch erg mooi om te zien allemaal. Daarna via dezelfde weg weer terug, ook weer door een redelijk lange uitgehakte tunnel met eenrichtingsverkeer. Ons verblijf vannacht is bij Gunns Camp. Ik zag hier eigenlijk een beetje tegenop, want ik had op de website gelezen dat ze geen beddengoed leveren, maar voor Stray doen ze dat wel. Ik heb ook mazzel dat ik in één van de nieuwste cabins lig, dus eigenlijk bevalt het hier wel! Het ligt echt in niemandsland, erg afgelegen en na 22 uur is er geen elektriciteit meer, maar dat heeft ook we zo zijn charme. Prima verblijf om mijn laatste nacht als 29-jarige in door te brengen dus!

Maandag 2 december 2013
Ik werd vannacht rond 2 uur wakker in complete duisternis. Door het gebrek an electriciteit en de lokatie in the middle of nowhere was het zo pikkedonker, dat ik letterlijk mijn hand voor mijn ogen niet zag. In de ochtend was ik natuurlijk jarig, maar vanwege het tijdsverschil mocht ik pas felicitaties ontvangen vanaf het middaguur. Eerst de bus in om Fiordland weer te verlaten. In de ochtend een paar korte wandelingen gemaakt naar woeste watervallen, een meer, en de mirror lakes die hier wel werkten doordat er weinig wind was! Vlak voor terugkomst in Te Anau was het 12 uur, en na de gelukswensen van o.a. Nathalie heeft zelfs de hele bus nog happy birthday voor me gezongen! Na weer een korte stop in Te Anau voor een supermarkt, lunch, en mijn geval een pharmacy (bio-oil voor mijn litteken) door naar het zuiden. De bergen maakten als snel plaats voor duizenden schapen en lammetjes. Het is hier tenslotte voorjaar. En strand. Ik blijf het grappig vinden hoe je het ene uur in de bergen zit, en het volgende uur op het strand. Na een bliksembezoek aan de Bluff signpost was het tijd om de ferry te pakken naar Steward Island. Deze ferry is een catamaran waar ongeveer 50 man op passen. Het was vandaag mooi weer, maar toch was het een heftig ritje. Zeg maar een achtbaan van een uur. We werden allemaal ook steeds stiller en waren ook blij weer aan land te zijn. Na het inchecken (geen stapelbedden vandaag, yay!) kregen we de verrassing dat er gratis WiFi aanwezig was. Toch niet zo onbereikbaar op mijn verjaardag als ik dacht! Daarna heeft Nathalie me getrakteerd op een verjaardagsdiner. Dat was wel grappig, want ik dacht dat ik haar mee uit eten nam, dus stonden we vrolijk te kibbelen bij de kassa wie nou zou betalen. Uiteindelijk heeft zij gewonnen :) Daarna was het de bedoeling de zonsondergang te bekijken vanaf Observation Rock, maar eenmaal daar was het best bewolkt, dus hebben we besloten om ons geluk te beproeven in de haven en op zoek te gaan naar little blue pinguïns. Uiteindelijk lukte het mij om ze als eerste te spotten, en het blijven toch wel geinige beestjes. We hebben een tijdje staan kijken, totdat het donker werd en ik een belafspraak had met mijn ouders. Door niet te videobeelden maar enkel met audio bespaarde ik MBs en hadden we rustig de tijd om even bij te kletsen. Of die manier kon ik zelfs nog even babbelen met mijn broer. Bereik op mijn telefoon heb ik niet, maar zo was er toch contact met Nederland. Blijft grappig toch? Inmiddels was het donker, en na een tijdje opblijven zijn we met vijf man naar buiten gegaan in de hoop heel veel geluk te hebben en een kiwi bird te spotten. Deze vogels, die overigens niet kunnen vliegen maar wel harder rennen dan mensen, leven 's nachts en zijn moeilijk te spotten. Ongeveer 3% van de Nieuw-Zeelanders heeft er ooit eentje in het wild gezien, dus onze kansen waren niet erg groot. Maar Steward Island staat er wel om bekend dat ze relatief makkelijk te spotten zijn. Eerst heb ik mij het Zuiderkruis laten aanwijzen, want die had ik nog niet bewust gezien. De sterrenhemel was hier sws werkelijk bizar, zoveel sterren te zien. Daarna in het donker rondgelopen met onze zaklantaarns. We wilden eigenlijk naar het park, maar namen een verkeerde afslag. Dat was maar goed ook, want nadat we door hadden dat we verkeerd waren gelopen en de terugweg aanvaarden, kwamen we zowaar een kiwi-bird tegen. Wow wat bijzonder! Ik had verwacht dat deze meteen heel hard zou wegrennen, maar we bleven doodstil staan en uiteindelijk is de kiwi via een omtrekkende sluipbeweging weggehold. We hebben denk ik de grootse van de drie soorten gezien, en we waren daarna helemaal hyper en stonden te springen als kleine kinderen. Eventuele andere kiwi hebben we daarmee wel weggejaagd ;) Terug in ons hostel moest dit bijzondere feit natuurlijk gedeeld worden met de rest van de wereld, en waren we gewoon heel blij dat we zoveel geluk hadden. Uiteindelijk lagen we rond half 1 pas in bed, maar wel een bijzondere ervaring rijker!