Okefenokee Swamp
Door: Tonke
Blijf op de hoogte en volg Tonke
13 Februari 2015 | Verenigde Staten, Folkston
Donderdag 12 februari
Tijd om Charleston weer te verlaten. Maar eerst nog een aller, allerlaatste (mislukte) schoenenpoging in de plaatselijke outlet. Toen dat achter de rug was een relatief lange rit naar Folkston. Op de grens van South Carolina en Georgia gepauzeerd maar verder alleen maar on the road. Ons verblijf bij Folkston lag zo afgelegen dat TomTom het niet meer wist, en we hopeloos verdwaalden. Omdat we waren vergeten screenshots te maken van de kaart waar we ongeveer heen moesten, was het even zoeken, maar na een hoop gekibbel hebben we de route uiteindelijk weten te vinden! Via onverharde landwegen kwamen we uiteindelijk bij Newell Lodge. Geen WiFi, geen bereik op de telefoon, dus echt in the middle of nowhere! Maar wel een luxe cabin tot onze beschikking, prachtige live oaks met Spaans mos versiert met kerstlichtjes, en 's avonds natuurlijk een prachtige sterrenhemel! Vanaf onze porch eerst in het zonnetje nog een kopje thee, daarna wijntje en eten, en de rest van de avond met een boekje op de bank totdat het bedtijd was!
Vrijdag 13 februari
Ons doel van vandaag was Okefenokee Swamp, een hooggelegen moeras wat veel gezonder dan de Everglades moet zijn. We wilden natuurlijk wel wat alligators zien tijdens onze vakantie! Na bezoek aan het visitors center zijn we eerst de Swamp Drive gaan doen. Het was koud vandaag maar wel zonnig! Op zoek naar dieren, maar verder dan een eekhoorntje kwamen we niet echt. Tijdens onze eerste trail van de dag hoorde ik nog wel een woodpecker die ik uiteindelijk nog wist te spotten. Door naar de volgende trail, een boardwalk van zo'n 1,5 mile naar een observatietoren. Hoewel het moeras hier erg mooi was, zagen we weinig vogels of andere dieren, wat wel een beetje jammer was. Vanaf de observatietoren alleen een witte reiger zien jagen. Terug over de boardwalk hoorde ik opeens plons. Ik dacht aan een vogel, maar het bleek een wasbeer te zijn! Deze was rustig zijn pootjes aan het wassen en aan het rondscharrelen, dus we konden er mooie foto's van maken. Toch nog een beetje wild gezien dus! Maar geen alligators, dus hoe moest dat nou? Terug bij het visitors center besloten toch maar de boottocht ook te maken. Misschien daarmee meer geluk. Omdat het zo rustig was in het park hadden we onze eigen priveboot en tour, en hebben we een prachtige tocht over het water gemaakt! Omdat het moeras uit blackwater bestaat, reflecteerde de bomen prachtig in het water. Ook gelukkig 3 alligators weten te spotten. De eerste zag ik, dit was een relatief kleine van een meter of twee. Ook zag ik een prachtige Amerikaanse reiger met prima schutkleuren verscholen in het riet. Die kwamen we later nog een keer tegen, maar toen eigenlijk vrij zichtbaar. Nadat de boot het kanaal verlaten had en we tussen honderden waterlelies vaarden (helaas nog niet in bloei), ankerden we de boot op een moerassig stukje land alwaar een verschrikte alligator maar een stukje opschoof voor ons. Maar daarna bleef deze wel mooi liggen op een paar meter van onze boot! Onze tourguide vertelde daar wat over het organisme van het moeras, alvorens we weer de terugtocht aanvaarden. Onderweg in het water de laatste alligator gezien. Helaas geen schildpadden gespot! Het was voor hun te koud vandaag. Al met al een leuk dagje moeras!
Zaterdag 14 februari
Vandaag weer een reisdag. Omdat ik de snelweg nu wel gezien had, wilde ik graag een detour maken door Ocala Forest, een scenic route op de kaart. Het deed mij een beetje denken aan de duinen! Het leek er op dat de weg langs een groot meer zou voeren, maar dat meer hebben we nooit gezien :P Daarna door naar Blue Springs State Park, een natuurlijke bron met warm water waar de manatees (zeekoeien) overwinteren. Helaas waren we niet de enige met dat idee! Het was zo druk, dat we bijna drie kwartier in de rij hebben gestaan om het park in te mogen! Nouja zeg! Maargoed, uiteindelijk waren we binnen en konden we deze zeekoeien aanschouwen. Het leukste moment is eigenlijk wanneer ze naar boven komen om met hun neus adem te happen en dan weer zinken. We zijn de rivier op en neer gewandeld, en na een uur of twee doorgereden naar Kissimee. Nouja, doorrijden? Niet echt, want bij Orlando kwamen we zwaar in de file. Hierdoor hebben we onze reservering bij de Outback ook nooit meer gehaald en hebben we dat maar laten zitten. Ons huis in Kissimee is echt enorm en een waar doolhof. Na het uitpakken van de auto dus boodschappen gaan doen. Inmiddels was het na achten, en was ik behoorlijk prikkelig en moe door het vele autorijden en het late eten. Ik heb het dus mijzelf maar makkelijk gemaakt met kant-en-klare mac&cheese en salade, terwijl pa en ma aan de soep gingen. Helaas lukte het daardoor ook niet echt om te slapen met volle maag ondanks de moeheid, maar uiteindelijk toch in slaap gevallen.
Tijd om Charleston weer te verlaten. Maar eerst nog een aller, allerlaatste (mislukte) schoenenpoging in de plaatselijke outlet. Toen dat achter de rug was een relatief lange rit naar Folkston. Op de grens van South Carolina en Georgia gepauzeerd maar verder alleen maar on the road. Ons verblijf bij Folkston lag zo afgelegen dat TomTom het niet meer wist, en we hopeloos verdwaalden. Omdat we waren vergeten screenshots te maken van de kaart waar we ongeveer heen moesten, was het even zoeken, maar na een hoop gekibbel hebben we de route uiteindelijk weten te vinden! Via onverharde landwegen kwamen we uiteindelijk bij Newell Lodge. Geen WiFi, geen bereik op de telefoon, dus echt in the middle of nowhere! Maar wel een luxe cabin tot onze beschikking, prachtige live oaks met Spaans mos versiert met kerstlichtjes, en 's avonds natuurlijk een prachtige sterrenhemel! Vanaf onze porch eerst in het zonnetje nog een kopje thee, daarna wijntje en eten, en de rest van de avond met een boekje op de bank totdat het bedtijd was!
Vrijdag 13 februari
Ons doel van vandaag was Okefenokee Swamp, een hooggelegen moeras wat veel gezonder dan de Everglades moet zijn. We wilden natuurlijk wel wat alligators zien tijdens onze vakantie! Na bezoek aan het visitors center zijn we eerst de Swamp Drive gaan doen. Het was koud vandaag maar wel zonnig! Op zoek naar dieren, maar verder dan een eekhoorntje kwamen we niet echt. Tijdens onze eerste trail van de dag hoorde ik nog wel een woodpecker die ik uiteindelijk nog wist te spotten. Door naar de volgende trail, een boardwalk van zo'n 1,5 mile naar een observatietoren. Hoewel het moeras hier erg mooi was, zagen we weinig vogels of andere dieren, wat wel een beetje jammer was. Vanaf de observatietoren alleen een witte reiger zien jagen. Terug over de boardwalk hoorde ik opeens plons. Ik dacht aan een vogel, maar het bleek een wasbeer te zijn! Deze was rustig zijn pootjes aan het wassen en aan het rondscharrelen, dus we konden er mooie foto's van maken. Toch nog een beetje wild gezien dus! Maar geen alligators, dus hoe moest dat nou? Terug bij het visitors center besloten toch maar de boottocht ook te maken. Misschien daarmee meer geluk. Omdat het zo rustig was in het park hadden we onze eigen priveboot en tour, en hebben we een prachtige tocht over het water gemaakt! Omdat het moeras uit blackwater bestaat, reflecteerde de bomen prachtig in het water. Ook gelukkig 3 alligators weten te spotten. De eerste zag ik, dit was een relatief kleine van een meter of twee. Ook zag ik een prachtige Amerikaanse reiger met prima schutkleuren verscholen in het riet. Die kwamen we later nog een keer tegen, maar toen eigenlijk vrij zichtbaar. Nadat de boot het kanaal verlaten had en we tussen honderden waterlelies vaarden (helaas nog niet in bloei), ankerden we de boot op een moerassig stukje land alwaar een verschrikte alligator maar een stukje opschoof voor ons. Maar daarna bleef deze wel mooi liggen op een paar meter van onze boot! Onze tourguide vertelde daar wat over het organisme van het moeras, alvorens we weer de terugtocht aanvaarden. Onderweg in het water de laatste alligator gezien. Helaas geen schildpadden gespot! Het was voor hun te koud vandaag. Al met al een leuk dagje moeras!
Zaterdag 14 februari
Vandaag weer een reisdag. Omdat ik de snelweg nu wel gezien had, wilde ik graag een detour maken door Ocala Forest, een scenic route op de kaart. Het deed mij een beetje denken aan de duinen! Het leek er op dat de weg langs een groot meer zou voeren, maar dat meer hebben we nooit gezien :P Daarna door naar Blue Springs State Park, een natuurlijke bron met warm water waar de manatees (zeekoeien) overwinteren. Helaas waren we niet de enige met dat idee! Het was zo druk, dat we bijna drie kwartier in de rij hebben gestaan om het park in te mogen! Nouja zeg! Maargoed, uiteindelijk waren we binnen en konden we deze zeekoeien aanschouwen. Het leukste moment is eigenlijk wanneer ze naar boven komen om met hun neus adem te happen en dan weer zinken. We zijn de rivier op en neer gewandeld, en na een uur of twee doorgereden naar Kissimee. Nouja, doorrijden? Niet echt, want bij Orlando kwamen we zwaar in de file. Hierdoor hebben we onze reservering bij de Outback ook nooit meer gehaald en hebben we dat maar laten zitten. Ons huis in Kissimee is echt enorm en een waar doolhof. Na het uitpakken van de auto dus boodschappen gaan doen. Inmiddels was het na achten, en was ik behoorlijk prikkelig en moe door het vele autorijden en het late eten. Ik heb het dus mijzelf maar makkelijk gemaakt met kant-en-klare mac&cheese en salade, terwijl pa en ma aan de soep gingen. Helaas lukte het daardoor ook niet echt om te slapen met volle maag ondanks de moeheid, maar uiteindelijk toch in slaap gevallen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
